Na een intensieve dag of een intensieve periode heb je tijd nodig om te herstellen.
Maar tijd voor jezelf nemen lukt niet altijd. Langzamerhand kan je uitgeblust raken.
Je hebt te veel van jezelf gevraagd en niet op tijd voldoende rust genomen.
Er zijn natuurlijk allerlei redenen om door te gaan en niet te pauzeren.
Die redenen ken ik zelf maar al te goed. Er moet iets af, er wordt van alles van je verwacht, je huishouden, je kinderen, je werk.
De dagen zijn te kort en voor je het in de gaten hebt loop je maandenlang op je tenen.
Als de klussen waar je vroeger je hand niet voor omdraaide nu hoge bergen lijken wordt het tijd om eens stil te staan en na te denken.
Hoe ga jij om met je taken?
Waar haal jij de energie vandaan om aan de gang te blijven?
Hoe houd je al die "ballen in de lucht" en wanneer heb je echt tijd voor jezelf?
Hoe is het met je humeur? Heb je regelmatig last van je spieren of hoofdpijn?
Kan je genieten van kleine dingen? Slapeloosheid?
Gert neemt contact met me op.
Hij is zestig jaar en heeft niets met paarden, zoals hij zelf zegt.
Hij voelt zich moe en uitgeblust. Gert heeft een drukke baan waarin mensen verwachten dat hij voor hen klaar staat.
Hij draagt veel verantwoording, en binnen de organisatie waar hij voor werkt loopt het niet al te soepel.
Hij heeft het gevoel dat hij op het randje balanceert. Een burn-out ligt op de loer.
Op een feestje hoort hij van een kennis over coaching met paarden. Zij verteld hem over de rust die ze ervaren heeft tijdens haar sessies.
Gert verteld me dat die rust heel aantrekkelijk lijkt voor hem en dat hij dat graag wil ervaren, hij heeft verder geen verwachtingen.
Eigenlijk wil hij helemaal niets doen. Het is een mooie zomeravond, we zitten met een kop koffie voor de "pipowagen".
Achter een draadje op enkele meters afstand grazen de paarden, twee tinkers en twee shetlanders. Ik vertel over het coachen met de hulp van paarden en over hoe
ik werk.
Gert luistert en drinkt zijn koffie, hij ziet er moe uit.
Ik vraag hem wat hem zo op een doorsnee dag de meeste energie kost.
Het antwoord komt direct: het gedoe, de kribbigheid en het gemopper van mijn vakgenoten in de organisatie, we komen elkaar dagelijks tegen en de communicatie
verloopt meestal op een geïrriteerde manier.
Ik besluit een observatie in te zetten, Gert kan dan blijven zitten en hoeft fysiek niets te doen.
Ik vul een grote ton met hooi en zet die midden tussen de paarden in de wei.
Onmiddellijk ontstaat er interactie. De paarden bewegen zich om de ton om een plukje hooi mee te pikken, er wordt geduwd, gedreigd, gehapt, en met konten gedraaid.
In eerste instantie zit Gert stil te kijken, dan wordt zijn houding actiever en gaat hij rechtop zitten. "Verdorie, dat lijken wij wel. Gedoe op de werkvloer!" zegt hij.
Ieder paard krijg de naam van een collega toebedeeld.
Ik stel wat vragen over wat hij ziet gebeuren en hoe dat kan koppelen aan zijn werksituatie.
Na een poosje haal ik de ton weer weg en de paarden komen tot rust.
Even later staan ze met z'n vieren dicht bij ons voor de draad op een rijtje met de hoofden naar ons toe.
Ze komen vragen wat ik van hun toneelstukje vind, zegt Gert. Dank je wel, jongens, ik snap nu wel waar een groot deel van mijn energie naar toe gaat.
Daar moet ik eens serieus over nadenken!
Gert is nog enkele keren terug geweest om rust en ruimte te ervaren en te ontdekken wat rust voor hem betekend.
Hij heeft inzicht gekregen in hoe hij door het nemen van rust weer nieuwe energie kan voelen. Zijn werksituatie is niet opgelost maar Gert kan zich makkelijker terugtrekken en zo voorkomen dat zijn energie weglekt.
Liesbeth Hoezen www.oberon-coaching.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten